Assalamu'alaikum Wr.Wb
Pada kesempatan kali ini saya akan bernostalgia pada masa-masa SMA. Inget banget pas SMA tuh dapet tugas pelajaran bahasa Daerah bikin drama AJI SAKA,dan pastinya menggunakan bahasa daerahku (bahasa Demayu). Dan inilah naskah dama tesebut (tapi bahasanya campur juga loh sama bahasa Indonesia :), gakpapa ya harap maklum :D)
AJI SAKA
BABAK
1
Waktos
zaman sengen, teng Dusun Medang Kawit, Desa Majethi, Jawa Tengah, urip pendekar
ganteng sing sakti mandra guna sing arane Aji Saka. Deweke duwe keris pusaka
lan sing sakti. Selain sakti, deweke rajin lan
nduweni perilaku ingkang sae. Deweke selalu ngrewangi bapane kerja ning
ladang, nolong uwong-uwong sing
ngebutuhaken pertolongan, mendi bae lungane, Aji Saka selalu dibaturi ning wong
loro abdine sing arane Dora lan Sembada.
Teng sawijine dina, Aji Saka njaluk izin ning bapane arep miyang ngembara luru ilmu karo Dora. Sementara kuen, Sembada ditugasaken kangge nggawa lan njaga keris pusaka dakene meng Pegunungan Kendeng.
Ibu :
“ Woy sedulur, ana sing kenal beli karo
kita kih?”
Penonton : “ Ari sampean kuh sapa sih wa?”
Ayah : “ Jare dewek mah, kita kuh ceritae
ning kene dadi bapae Mboke Aji Saka.”
Penonton : “ Lah Aji Saka sih panganan apa
maning kunuh?”
Ibu : “ Aja bangor gah, Aji Saka jeh
panganan.Bocah semana gantenge diarani panganan!”
Penonton : “Aih aran uwong dadi kuh wa.”
Ibu : “ Ya iyalah, menurut L!”
Penonton : “Ari dika bisa due anak bagus
kedik wa, semono rai pas-pasane gah!”
Lagi asike kanda, Aji saka lan Dora teka.
Aji saka lan Dora : “
Assalamu’alaikum wr.wb .”
ibu lan penonton : “
Wa’alaikumsalam wr.wb .”
Penonton :
“ Bocah semono gantenge, ngomonge cacingan.”
Ibu :
“ Kih sedulur anak reang sing arane Aji Saka (nodok meng Aji Saka).”
Penonton :
“ Sing sijine sih sapa wa, ingon-ingonane Aji Saka tah?”
Dora :
“ Ingon-ingonan, nda kitae satoan tah. Kita kih pengawal setiane Aji Saka sing arane Dora.”
Aji Saka : “Ibu kula nyuwun ijin lan doa
restu Ibu(dodok bari nggepeki tangan emboke).”
Ibu : “ Emange arep mendi nang?”
Aji Saka : “ Kula pengen miyang ngembara
luruh ilmu lan pengalaman, gelem beli bapa ngupai ijin?”
Ayah : “ Lamon tekade senang uwis bulet,
bapa ora bisa nglakuaken apa-apa. Ya Ibu sih cuman bisa ndongakaken bae.”
Aji saka :
“ Kula pamit pa (saliman karo bapae).”
Dora :
“ (Saliman karo emboke Aji Saka ).”
Ayah :
“ Sing ati-ati ya, kita nitip Aji Saka teng sampean Dora, tulung jagaen anake kita.”
Dora : “ Iya embokee sampean aja watir,
kula bakalan selalu ndampingi anake panjenengan.”
Babak 2
Aji Saka lan Dora ninggalaken emboke Aji Saka, lan mangkat bareng
Aji Saka : “ Sembada! gawaen keris pusaka kien
meng Pegunungan Kendeng (nguluraken keris meng Sembada ). Sira kudu
njaga keris niki sae-sae lan aja dienekakenkaken meng sapa-sapa,
sampe kita dewek sing ngemet!”
Sembada :
“Iya, Tuan! Kula janji bakalan njaga lan ngerawat keris pusakane tuan.”
Sauwise kuen, Sembada
miyang ngidul meng Gunung Kendeng, ari Aji Saka lan Dora ngembara ngalor.
Deweke ora nggawa klambi apa-apa, cuman sing dienggo ning awak bae.
BABAK 3
Sauwise sebedug lunga, Aji
lan Dora nyampe ning alas sing rapet kenang wowitan. Lagi enak-enake
lunga ning alas, Aji ngrungu ana wong lanang njaluk tulung.
Lanang : “Lutung...!!! Lutung...!!!
Lutung...!!!”
Perampok 1 : ” (panik) endi lutung…gendi
lutunge?”
Laki-laki : “ tulung….tulung.. (gagap) .”
Perampok 1 : “Aih, bokatan ana lutung
(rangkulan) .”
Perampok 2 : “ Lah ko dadi akrab mengkenen sih,
kan kita garep ngrampok .”
Lanang :
“ Lalah iya sih, sing bener bae gah lanag-lanang jeh wedi lutung .”
Perampok 1 : “
wis aja kakeen ngomong, penekaken kabeh barang-barang berhargae !”
Perampok 2 : “
Oh tidak bisa.”
Perampok 1 : “
Sekudua ngrewangi malah mbaturi wong kuen jeh, sira sing benere bala sapa sih?”
Perampok 2 : “
Ya maap hilaf kitae kuh.”
Lanang :
“ Tulung aja ngrampok kita, kita wong mlarat ora duwe apa-apa.”
Krungu jeritan
mau, Aji Saka lan Dora nggoleti suara. Ora suwe, akhire Aji saka ndeleng ana
wong lanang sing lagi di gebugi ning perampok.
Aji Saka : “ Woy! ”
Perampok lora mau
ora ngrongokaken omongane Aji Saka.Segelise treleb, Aji saka nendang lan
nggebugi perampok mau sampe nyungseb meng lemah lan babak belur.
Perampok :
“ (Mlayu kebirit-birit).”
Aji Saka lan Dora mareki wong lanang sing mau arep di rampok.
Aji Saka : “ Punten, Pa! baka kula olih weruh
bapa ingkang pundi?, nangapa ana ning alas niki?”
Laki-Laki : ”Asale kula sing Negeri Medang
Kamulan, kula ngungsi lantaran raja
ning negeri kula ingkang namine Prabu Dewata Cengkar seneng mangani daginge menusa. Unggal dina Prabu
mangani daging menusa sing dipersembahake Patihe sing arane Jugul
Muda. Lantaran wedi dipangan ning Prabu Dewata Cengkar, rakyat
pada ngungsi meng negeri sejen.”
Aji Saka : “ Ko bisa sing uwong mangan uwong
Pa, apa maning kuen raja?”
Laki-laki : ” Mengkenen, Tuan!Asale raja kula
seneng mangani daginge menusa, gara- gara ana tukang masing istana ora
sengaja jrijine keiris, lan manjing meng jero jangane prabu dewata
cengkar. Semenjak kuen Prabu Dewata Cengkar dadi bengis.”
Aji Saka : “ Kita kudu nulung rakyat Medang,
saking kekejamane Dewata Cengkar.”
Dora : “ Benar tuanku, wong kayang konon
ora pantes diarani raja!”
Aji Saka : “ Sekiyen pisan kita kudu meng
Medang.”
Dora : “ Mari tuanku.”
BABAK 4
Sauwise sedina sewengi, manjing metu ning
alas, Nyebrangi kali, nanjak lan muduni bukit akhire wong loro mau nyampe ning
Medang Kamulan. Negeri kuen sepi ambring kaya kota mati, langka wong sing katon
liwate. Umah pada ketutup rapet-rapet, penduduk langka sing wani metu lantaran
wedi dadi panganan prabu Dewata Cengkar.
Dora : “ Kepriben kini tuan?”
Aji Saka : “ Sira menenga bae ning kene, aja
mendi-mendi! Wis kita manjing dewekan bae.”
Langka rasa wedi Aji Saka Lunga mareki istana sing
sepi ambring, cuman kedeleng pengawal mondar-mandir ning gerbang istana.
Pengawal : “ Berhenti, Anak Muda!”( cegat
seorang pengawal ketika Aji Saka berada di depan pintu gerbang istana).
Pengawal : “ Sira sapa arep apa mene-mene?”
Aji Saka : “ Kita Aji Saka Sing India pengen
ketemu Prabu Dewata Cengkar.” Pengawal : “ Hai, Anak Muda! Apa sira ora
wedi dipangan ning Prabu?”
Aji Saka : “ Lah kita meng mene kih emang
pengen di pangan ning Prabu Dewata Cengkar .”
Pengawal :
“ (kaget) Sira masih enom tap iwis bosen urip. Yaw is ari mengkonon mah, ayo meluan kita nemui Prabu .”
Pas ning jero
istana, Aji Saka ndelreng Dewata Cengkar murka lantaran Patih Jugul ora nggawa
mangsa nganggo deweke.
Patih : “ Ampun gusti kula ora bisa ketemu karo wong siii-siji
acan, nganggo mangane gusti .”
Prabu : “ Dasar goblog, masa bodo,pokoke
kita pengen mangan menusa!”
Langka rasa wedi Aji saka ngadep Prabu Dewata Cengkar, nyerahaken
awak nganggo di mangsa.
Aji Saka : “Ampun, Gusti Prabu! Kula Aji
Saka. Namon olih kula siap dadi mangsae Gusti.
Dewata Cengkar bungah kenang olih panganan.
Prabu : “ Gage candaken bocah kuen (nodok
meng Aji Saka) lan iris-iris daginge !”
Ketika Patih Jugul akan menangkapnya, Aji Saka mundur selangkah,
lalu berkata:
Aji Saka : “ (nodokaken sorban) Ampun, Gusti!
Sedurunge kula ditangkep. Hamba nduweni siji kepengenan. Hamba pengen olih
karang seambane sorban kiyen .”
Prabu : “ Cuman kuen bae jalukane ira, apa
sira ora pengen karang sing lebih amba maning?”
Aji Saka :
“ Sampun Gusti. Hamba, cuman jaluk karang ambane se sorban kiyen bae”
Prabu : “ Ya wis sedurunge mangan, kita
bakalan ngabulaken jalukane ira dikit .”
Aji Saka nyopot sorbane lan di enekaken meng prabu Dewata cengkar.
Aji Saka : “Ampun, Gusti!Kamber ngindari kecurangan,
alangkah baguse namon gusti dewek sing ngukur,”
Prabu Dewata
Cengkar pun setuju. Perlahan-lahan, ia melangkah mundur sambil mengulur serban
itu. Anehnya, setiap diulur, serban itu terus memanjang dan meluas hingga
meliputi seluruh wilayah Kerajaan Medang Kamulan. Karena saking senangnya
mendapat mangsa yang masih muda dan segar, sang Prabu terus mengulur serban itu
sampai di pantai Laut Selatan tanpa disadarinya,. Ketika ia masuk ke tengah
laut, Aji Saka segera menyentakkan serbannya, sehingga sang Prabu terjungkal
dan seketika itu pula berubah menjadi seekor buaya putih. Mengetahui kabar
tersebut, seluruh rakyat Medang Kamulan kembali dari tempat pengungsian mereka.
Aji Saka kemudian dinobatkan menjadi Raja Medang Kamulan menggantikan Prabu
Dewata Cengkar dengan gelar Prabu Anom Aji Saka. Ia memimpin Kerajaan Medang
Kamulan dengan arif dan bijaksana, sehingga seluruh rakyatnya hidup tenang,
aman, makmur, dan sentosa.
Pada suatu hari, Aji Saka memanggil Dora untuk menghadap kepadanya.
Aji Saka : “ Dora! Mianga meng Pegunungan
Kendeng, emeten keris. Waraen ning Sembada sira dikongkon kita .”
Dora : “ Daulah, Gusti!”
Setelah
berhari-hari berjalan, sampailah Dora di Pegunungan Gendeng. Ketika kedua
sahabat tersebut bertemu, mereka saling rangkul untuk melepas rasa rindu.
Setelah itu, Dora pun menyampaikan maksud kedatangannya kepada Sembada.
Dora : “ Sembada, batur kula! SekienTuan
Aji Saka wis dadi raja Negeri Medang Kamulan. Lan gutus kita mene
nganggo ngemet keris pusaka nganggo digawa meng istana .”
Sembada : “ Tidak, sabahatku! Tuan Aji pesen
ning kita, keris kien aja dinekaken ning sapa-sapa, kecuali tuan aji dewek
sing ngemet,”
Dora : “ Maaf sahabatku, kula gah
mendapat titah dari tuanku soke ngemet kerise .”
Sembada : ” Tidak sahabatku, kalau begitu
aku akan tetap mempertahankan keris ini sampai Tuan Aji sendiri yang datang
megambilnya!”
Dora : “ Benar, tapi tuan Aji
memerintahkan aku untuk mengambil keris ini!”
Sembada : “Aku lebih
baik mati daripada harus menghianati Tuanku!
Akhirnya,
terjadilah pertarungan sengit antara kedua orang bersahabat tersebut. Mereka
sama kuat dan tangguhnya, sehingga mereka pun mati bersama.
Sementara itu, Aji Saka sudah mulai gelisah menunggu kedatangan
Dora dari Pegunung Gendeng membawa kerisnya.
Aji Saka : “Apa yang
terjadi dengan Dora? Kenapa sampai saat ini dia belum juga kembali?”
Sudah dua hari Aji Saka
menunggu, namun Dora tak kunjung tiba.
Aji Saka : “Aku harus
menyusul Dora ke Pegunungan Gendeng sepertinya ada yang tidak beres.”
Betapa terkejutnya
ia saat tiba di sana. Ia mendapati kedua abdi setianya telah tewas. Mereka
tewas karena ingin membuktikan kesetiaannya kepada tuan mereka. Untuk mengenang
kesetiaan kedua abdinya tersebut, Aji Saka menciptakan aksara Jawa atau dikenal
dengan istilah dhentawyanjana, yang mengisahkan pertarungan antara dua abdinya
yang memiliki kesaktiaan yang sama dan tewas bersama. Huruf-huruf tersebut juga
dikenal dengan istilah carakan.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar